"ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ" ΑΝΝΑ

Η αλήθεια είναι ότι είχα δίλημμα για το αν θα έγραφα ή όχι κριτική για το νέο cd της Άννας Βίσση στο blog, κι αυτο γιατί βαριέμαι απίστευτα τα κακεντρεχή σχόλια απ'όσους την αντιπαθούν επειδή απλά they love to hate her. Όπως δε μου αρέσουν οι φανατισμοί για οποιονδήποτε καλλιτέχνη, έτσι δε μου αρέσουν και οι εμπάθειες. Εννοείται ότι είναι σεβαστές ΟΛΕΣ οι απόψεις, αλλά το post είναι για το cd της Άννας κι όχι για την ίδια την Άννα.
Το αλμπουμ δεν σας κρύβω ότι στην αρχή με "ξένισε" λόγω της ιδιαιτερότητας στη μουσική, το στίχο και την ερμηνεία της Άννας, όμως ακούγοντας το ξανά και ξανά διαπίστωσα πόσο καλός κι ενδιαφέρον δίσκος είναι και χαίρομαι που η Άννα τόλμησε να κάνει κάτι διαφορετικό. Ο δίσκος δε νομίζω να πάει καλά εμπορικά, όχι μόνο γιατι οι πωλήσεις έχουν πέσει έτσι κι αλλιώς, αλλά κυρίως επειδή ο περισσότερος κόσμος την θέλει σε πιο ντιριντάχτα και λαικά μονοπάτια.


"ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ" Track by Track

1. ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ: Ένα από τα πιο λάγνα κομμάτια που έχει ερμηνεύσει η Άννα Βίσση, με καταπληκτικούς στίχους από την Ελεάνα Βραχάλη. (9)
2. ΑΝ Σ'ΕΡΩΤΕΥΤΩ: Διασκευή από ένα B' side της Christina Aguilera με τίτλο "That's what love can do", ένα πολύ καλό κι ερωτικό pop κομμάτι που όμως δεν είναι καλύτερο από το original αλλά ακούγεται ευχάριστα. (7)
3. ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ: Η μουσική της ίδιας της Άννας και σε στίχους της Μυρτώς Κοντοβά, θυμίζει την παλιά καλή Άννα των 80s και 90s. Από τους στίχους καταλαβαίνει κανείς ότι αναφέρεται στον Νίκο Καρβέλα. (9)
4. ΡΙΣΚΟ: Ένα από τα πολλά αγαπημένα μου από το cd, ξεχωρίζει από το πρώτο άκουσμα κιόλας, με δυνατή ερμηνεία, μουσική και στίχο από την Ελεάνα Βραχάλη ("Είσαι στη ζωή μου το μεγάλο ρίσκο/ είσαι λουλούδι στον γκρεμό, εκεί σε βρίσκω/ κι αν είχε ο θάνατος φωνή θά'λεγε ζήσ'το/ κι εσύ είσαι τελικά αγάπη"). (10)
5. ΑΝΑΚΩΧΗ: Πολύ ιδιαίτερο κομμάτι που δεν σε κερδίζει αμέσως, αλλά σιγα-σιγά it grows on you. Μιλάει για τα αντιφατικά συναισθήματα που υπάρχουν στις σχέσεις, ξεκινάει ήρεμα και εξελίσσεται σε μια δυνατή ροκ μπαλλάντα. (8)

6. ΣΤΗ ΠΥΡΑ: Όταν το άκουσα για πρώτη φορά είπα "τι μαλακία είναι αυτή", όμως τώρα μου αρέσει πολύ, όχι επειδή πρέπει να μου αρέσει σώνει και ντε επειδή είναι η Άννα, αλλά επειδή πρόκειται για ένα επανασταστικό σύγχρονο τραγούδι με μια απίστευτη ροκ ερμηνεία. Θα συζητηθεί αρκετά το κομμάτι αυτό. Οι στίχοι είναι της Μυρτώς Κοντοβά ("Μπορείς απόψε να βγεις/ μ'όλες τις τσούλες της Γης/ βγες μπροστά, δυνατά για νέους έρωτες/ να βρεις κορίτσια σωστά/ για να χαρεί κι η μαμά/ στη πυρά, στη πυρά με τις ξενέρωτες"). (8)
7. ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ: Ατυχής διασκευή ενός παλιού απαγορευμένου ρεμπέτικου, το χειρότερο κομμάτι στο αλμπουμ, καλύτερα να έλειπε, δεν την παλεύω να το ακούω όσες φορές κι αν ακούω το cd, forward αμέσως! (2)
8. ΜΕΤΑΛΛΟ: Διασκευή του "Ni tu ni yo" της υπέροχης Luz Casal σε στίχους της Μυρτώς Κοντοβά. Σίγουρα δεν συγκρίνεται με το original και την υπέροχη ερμηνεία της αγαπημένης μου Luz, αλλά είναι αξιοπρεπής και ακούγεται ευχάριστα ("Η αγάπη ποτέ δεν φτάνει/ για πλάσματα διψασμένα/ κάτι παιδιά σαν εσένα κι εμένα στη Γη/ μπορεί να τα τρελάνει") (7)
9. ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ: Πολύ δυνατή ερωτική μπαλλάντα κι ένα κομμάτι που εντυπωσιάζει από την αρχή. Δεν πρωτοτυπεί σε κάτι, είναι η κλασική Άννα. (7.5)
10. ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ: Το πιο ευχάριστο και feel good κομμάτι του αλμπουμ που σε κερδίζει αμέσως. Μου αρέσει πάρα πολύ! (10)

11. ΑΛΗΤΙΣΣΑ ΨΥΧΗ: Επίσης ένα απο τ'αγαπημένα μου, που νομίζω εκφράζει πολύ κόσμο. Πρωτότυπο ζειμπέκικο με τέλεια φωνητικά κι ερμηνεία. (10)
12. ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ: Ιδιαίτερο κομμάτι που δεν θυμίζει με τίποτα ελληνικό, συγκλονιστική ερμηνεία και "έντονος" στίχος, με εξαιρετικά operatic φωνητικά. Είναι περίπτωση love it or hate it. (10)
13. ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ: Δεν ξέρω ακόμα αν μου αρέσει ή όχι αυτό το κομμάτι. Μάλλον αδιάφορο μου είναι και με ψιλοκουράζει όταν το ακούω. (5)
14. ΚΟΝΤΡΑ: Πολύ καλή διασκευή του "Breathless" του Dan Wilson, με πορώνει ο στίχος της Μυρτώς Κοντοβά και η "ερωτική" δυναμική στην ερμηνεία της Άννας, να πω ότι μου αρέσει πιο πολύ από το original? Ναι θα το πω:-) Πιο ροκ και δυναμικό ("Υπάρχει πάντα μια απόσταση μικρή/ από τον έρωτα ως την καταστροφή"). (10)
15. ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Δεν χρειάζεται συστάσεις, ήδη ακούγεται παντού, είναι το κομμάτι που σηματοδότησε την επιστροφή της, με θετική ενέργεια στην ερμηνεία και στον στίχο του Γιώργου Μίτσιγκα. Για την μουσική του Γιάννη Κυφωνίδη τι να πω, απλά τέλεια και πολύ καλή η προσθήκη των irish pipes. (10)

OVERALL: 8/10
Αποτελεί έναν από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους που έχει κυκλοφορήσει η Άννα Βίσση τα τελευταία 10 χρόνια. Όσοι τον ακούσατε περιμένω τις απόψεις σας!

PS: To εξώφυλλο εξακολουθώ να το θεωρώ χάλι!